Jaki jest Twój przedszkolak?

Bardzo często zdarza się, że nasze dziecko w domu zachowuje się kompletnie inaczej niż w przedszkolu.

        Z jakimi dziecięcymi osobowościami możecie się spotkać na gruncie relacji z rówieśnikami?

Albo po mojemu albo w ogóle!

Bywa, że nasz maluch to urodzony przywódca, który zaraz po przekroczeniu progu przedszkola rozstawia inne dzieci po kątach. 
To w konsekwencji powoduje, że przez pewną grupę współ -przedszkolaków jest uwielbiany. W końcu Twoje dziecko ściąga z nich brzemię odpowiedzialności związanej z tak trudnym wyborem, jak „w co się pobawimy?” .

Dzieci, które są uległe z natury szybko się podporządkują Twojemu maluchowi, ale…Niestety nie wszystkie dzieci to urodzeni podwładni, część z nich będzie bowiem starała się w miarę możliwości pozbawić Twoją pociechę etykietki „lidera grupy”.

Co zatem zrobić, gdy Twoje dziecko to chodzący przywódcą?

Najpierw należy ucieszyć się, że mamy malucha z silną osobowością,
a zaraz potem zacząć go uczyć, jak budować pozycję w grupie, w taki sposób, aby nie prowokował innych kolegów do stwarzania sytuacji konfliktowych. Jak to zrobić?

Po pierwsze: Gdy bawisz się z dzieckiem, staraj się, aby Twoje dziecko nie pełniło w tych zabawach ról przywódczych.
Koniec końców zmierzamy do nauczenia go, jak to jest być czyimś podwładnym i słuchać poleceń bądź próśb innych.

Po drugie: Umiejętnie stwarzaj sytuacje, w których Twój maluch będzie musiał pogodzić się z wolą większości. Możesz to robić przy pierwszej lepszej nadarzającej się okazji np. gdy wraz z rodziną ustalacie czy idziecie dziś na basen czy do kina. Jeśli Twój mały dominator chce iść do kina, a reszta rodziny przychyla się bardziej w kierunku basenu –NIE USTĘPUJ, idźcie na basen. To nauczy Twoje dziecko, że w życiu nie zawsze jest tak, jak  sobie życzymy.

Wielokrotne powtarzanie tego typu treningów z czasem zacznie przynosić efekty i maluch zacznie przenosić zachowania ze środowiska domowego na relacje w grupie przedszkolnej.

Tańczę jak mi zagrają!

Bywa, że dzieci zachowują się bardzo przykładnie, są wręcz nazbyt uległe i bez mrugnięcia okiem wykonują prośby i polecenia nie tylko dorosłych, ale również rówieśników. Zwykle z takim maluchem nie ma większych problemów, ale mimo wszystko brak umiejętności wyrażania własnych emocji i własnego stanowiska
w danej sytuacji może być niebezpieczny, bowiem na takie dziecko bardzo łatwo wywrzeć wpływ.

Problemem ponadto jest dziecięca nieumiejętność walki o należne prawa. Z kolei przyczyną takiego zachowania może być brak wiary w siebie, a co za tym idzie przekonanie, że nie jestem wart, aby być liderem, bo  i tak sobie nie poradzę.

Aby pomóc maluchowi w ukształtowaniu osobowości i docenieniu swoich zalet należy sprawić by miał okazję poczuć się wyjątkowo, pytaj go o zdanie, niech ma szansę powiedzieć co sądzi, tym samym ucząc się, że w wyrażaniu własnych opinii nie ma nic złego.

Ponadto powtarzaj maluchowi, że go kochasz i zwracaj uwagę na – nawet najmniejsze - dziecięce sukcesy.

To nauczy Twoje dziecko walki o swoje prawa.

Ale, rzecz jasna – bycie dzieckiem, które jest trochę w cieniu i na uboczu przedszkolnego życia ma swoje zalety. Przede wszystkim świadczy o tym, że maluch jest w stanie zaakceptować istniejącą w grupie hierarchię i nie wywołuje często zbytecznych konfliktów.

To ja tu jestem gwiazdą!

Zdarzają się dzieci, które dużo mówią, dużo tańczą, dużo śpiewają, dużo recytują i w ogóle jest ich dużo.
W przedszkolnych przedstawieniach teatralnych najczęściej grają królewny, księżniczki, bądź książęta i zupełnie nie widzą dla siebie innej możliwości. Inne dzieci najczęściej są w takiego malucha ślepo zapatrzone.

Bycie przedszkolną gwiazdą ma pewne plusy. Jeśli Twoje dziecko takie właśnie jest to masz powody do radości, bowiem świadczy to przede wszystkim o wysokim poczuciu własnej wartości malucha, a to z kolei wynika najprawdopodobniej
z bezwarunkowej miłości, którą otoczyli dziecko rodzice.

Ale…..Problem pojawia się zwykle, gdy Twoje dziecko w jednej grupie spotka się z maluchem o zbieżnej osobowości. Dwie gwiazdy w jednym miejscu są przecież nie do zaakceptowania! Kłopotliwy zatem bywa nadmierny egoizm Twojej pociechy i fakt, że zamierza ona zawsze być w centrum uwagi.

Aby zapobiec rozrostowi niepożądanych cech charakteru u Twojego dziecka należy
w miarę wcześnie zacząć uświadamiać maluchowi, że – choć jest wyjątkowy – jest jednym z wielu. Naucz się rozsądnie chwalić swoje dziecko, nie mów „ Śpiewasz najładniej ze wszystkich dzieci w  grupie”, powiedz „Świetnie Ci idzie śpiewanie”.
Te dwa zdania, choć oznaczają zgodnie z Twoją intencją dokładnie to samo, to przez dziecko będą odebrane trochę inaczej.

To znowu przeze mnie!

Czasami bywa też tak, że Twoje dziecko częściej niż inne dzieci  jest zawsze wskazywane jako winowajca, a i Ty ciągle słyszysz skargi na malucha , chociaż wiesz, że malec jest zwykle raczej grzeczny.

Przyczyn takiej sytuacji może być wiele. Być może Twoje dziecko samo wpisuje się
w rolę kozła ofiarnego, bo zauważyło, że tylko wtedy otoczenie zwraca nie niego uwagę, lub ma przekonanie, że nie posiada żadnych talentów, więc i tak nie jest
w stanie niczym wyróżnić się w grupie poza wyrywaniem dziewczynkom lalek.

Aby w takiej sytuacji pomóc dziecku ważne byście jako rodzice dostrzegali nawet najmniejsze sukcesy dziecka, tak by zrozumiało, że może zwrócić na siebie czyjąś uwagę również grzecznym zachowaniem.

Zatem niezależnie od osobowości dziecka warto wiedzieć, że podstawą jest eksponowanie zalet i niwelowanie wad. W końcu zasadniczym celem wychowania jest przygotowanie malucha do samodzielnego funkcjonowania w społeczeństwie,
a żeby to osiągnąć musimy przygotować dziecko na każdą ewentualność. Na to, że nie będzie lubiane przez wszystkich, że nie zawsze będzie wzbudzało podziw,
że ktoś inny może być w czymś lepszy, że istnieje w społeczeństwie hierarchia, którą trzeba zaakceptować. Jednocześnie nasza latorośl musi być świadoma własnej wartości i mieć poczucie bezpieczeństwa,
a wszystko po to, aby dorosłe życie nie było zbyt trudne – przynajmniej na poziomie komunikacji z innymi.